35 LAT NASZEJ PARAFII

Zanim narodziła się parafia...

Dąbrowa, jako osiedle mieszkaniowe, nie posiada stosunkowo długiej historii. Niemniej, w dostępnych źródłach możemy odnaleźć co nieco informacji o dawnej historii tego terenu.

Na malowniczym terenie przyszłej parafii i dzielnicy, rozciągniętym od doliny rzeczki Kaczej po polodowcową morenę (Wzgórza Chwaszczyńskie) przez wieki były pustkowia, ciągnące się między dwiema, bardzo starymi wsiami kaszubskimi: Chwaszczynem (lokacja w 1350 roku) i Wielkim Kackiem (lokacja w roku 1353). Tereny te wiele lat pozostawały w zarządzie biskupów włocławskich. W niektórych źródłach (m.in. księdze czynszowej biskupa Jana Kropidły z początku XV wieku) wzmiankowane jest niewielkie Januszewo, zlokalizowane między Kackiem a Chwaszczynem, które prawdopodobnie możemy uznać za przodka dzisiejszej Dąbrowy.

Momentem zwrotnym było przybycie – na przełomie XIX i XX wieku – osadników z Wirtembergii, którzy wokół wzniesienia (zwanego dzisiaj Donas) założyli osadę Dohnasberg, nazwanej po polsku Kolonią Chwaszczyńską. W XIX wieku, na zboczach góry Donas (obecnie najwyższego wzniesienia Gdyni i całego Trójmiasta – 205,6 m n.p.m.) powstał ewangelicki cmentarz. Ludność pochodzenia niemieckiego, z biegiem czasu integrowała się z miejscowymi Kaszubami. Na Kolonii działała m.in. karczma, kuźnia i szkoła.

W urozmaiconym krajobrazie osady Kolonia nie brakowało małych jeziorek, których liczba swego czasu wynosiła blisko 40 (dziś pozostały jedynie nieliczne, choć bystre oko dostrzeże misy dawnych zbiorników).

Góra Donas, za sprawą swojego potencjału strategicznego, stała się miejscem krwawych walk między siłami III rzeszy a wojskami radzieckimi. Po II wojnie światowej niewiele zachowało się z dawnej Kolonii, choć wciąż można spotkać w tym rejonie kilka wiekowych domostw. Wzgórze, niegdyś bezleśne, dziś porasta gęsty i nieco tajemniczy las, a na szczycie stoi wieża telekomunikacyjna z ogólnodostępnym tarasem.

W II połowie XX wieku miasto Gdynia zaczęło rozwijać się urbanistycznie w kierunku południowo-zachodnim. Decyzją władz PRL, w roku 1953 do Gdyni przyłączono Wielki Kack. Z początkiem roku 1973, w granicach miasta znalazł się teren dzisiejszej Dąbrowy, użytkowany w dużej mierze rolniczo.

W latach 80. XX wieku zapoczątkowano czas intensywnego rozwoju Dąbrowy jako nowoczesnej dzielnicy mieszkaniowej. Jako jedne z pierwszych powstały domy szeregowe  na terenie zwanym dawniej Dębnikiem (okolice ulic: Anyżowej, Jemiołowej i Jarzębinowej).

Cechą, która prędko wyróżniła powstające osiedle, było zaczerpnięcie nazw ulic osiedla (jest ich prawie 60) ze świata warzyw, owoców i ziół.

Północną i zachodnią część Dąbrowy wypełniła głównie zabudowa szeregowa. Z kolei część środkowowschodnią przeznaczono pod budowę bloków mieszkalnych (rejon ten nazywany jest Dąbrówką).

Mieszkańców, a tym samym nowych parafian – przybywało. Należeli oni wielkokackiej parafii pw. św. Wawrzyńca w Gdyni-Wielkim Kacku (kościół oddalony kilka kilometrów od centrum dzisiejszej Dąbrowy).

Toteż w dniu 5 sierpnia 1987 r., biskup diecezjalny chełmiński Marian Przykucki podpisał dekret ustanawiający parafię pw. Trójcy Świętej w Gdyni Dąbrowie, aby – jak czytamy w dokumencie – ,,zapewnić mieszkańcom dzielnicy już osiadłym i w przyszłości osiedlającym się (…) odpowiednią posługę religijną”. Nowa parafia objęła (i dotąd obejmuje) prawie całość administracyjnej dzielnicy Dąbrowa. Zachodnie krańce Dąbrowy przynależą już do parafii w Chwaszczynie. I tak, granicę parafii wyznaczają:

- od wschodu – Obwodnica Trójmiasta;

- od południa – droga krajowa nr 20 (obecnie powstająca Trasa Kaszubska S6);

- od zachodu – historyczna Kolonia Chwaszczyńska (której znaczna część znalazła się w granicach właśnie naszej parafii);

- od północy – las.

Pierwsze lata (1987-1996)

Misję tworzenia wspólnoty i budowy obiektów parafialnych powierzono ks. Markowi Boniewiczowi – dotychczasowemu wikariuszowi nieodległej parafii pw. Podwyższenia Krzyża Świętego w Gdyni-Witominie.

Pierwszą siedzibą i centrum życia naszej parafii stała się tymczasowa kaplica w domu prywatnym – przy ul. Anyżowej 90.

Parafia zaczęła tętnić życiem. Wymalowano tymczasową kaplicę, przygotowano akcję charytatywną pomocy dla najbiedniejszych parafian, rozpoczęto odmawianie Nowenny do Matki Boskiej Nieustającej Pomocy. Od pierwszego września ruszyła katecheza. W październiku codziennie odprawiano nabożeństwo różańcowe. Zawiązała się także pierwsza Róża Różańcowa. Od listopada wspólnota parafialna postanowiła regularnie zbierać fundusze na budowę kaplicy i kościoła.

W listopadzie na Jasną Górę wyruszyła pielgrzymka parafialna. Przywieziono wówczas obraz Matki Boskiej Częstochowskiej, w którym to znaku Maryja nawiedziła potem rodziny naszej parafii. Na podstawie danych z pierwszych odwiedzin kolędowych (1987/1988) wiemy, że na początku 1988 roku w parafii mieszkało 260 rodzin katolickich.

W kwietniu zaczęła pracować Duszpasterska Rada Parafialna. W maju 1988 roku 28 dzieci przyjęło Pierwszą Komunię Świętą. W czerwcu zostały zakupione materiały budowlane a w dniu 20 lipca wykupiono ziemię pod budowę kościoła. 3 września 1988 roku biskup Marian Przykucki poświęcił plac pod budowę kaplicy oraz krzyż misyjny. Pierwsza Msza Święta na placu została odprawiona w niedzielę, 11 września 1988 roku, o godz. 11.00. Jednak, ze względu na jesienno-zimową aurę, od połowy października Msze Święte nadal były odprawiane w tymczasowej kaplicy (w niedzielę o godz. 8.30, 10.00 i 11.30).

W listopadzie 1988 roku na Jasną Górę wyruszyła ponownie pielgrzymka parafialna. W lutym 1989 roku, po zakończeniu odwiedzin kolędowych zanotowano znaczny wzrost liczby parafian do 2012 osób (592 rodziny). Zawiązała się kolejna Róża Różańcowa. W kwietniu 1989 roku, w Pelplinie, został zatwierdzony projekt obiektu katechetycznego. O północy, w dniu 6 maja 1989 roku, z parafii wyruszyła piesza pielgrzymka do Kalwarii Wejherowskiej. W maju 1989 roku 61 dzieci przyjęło Pierwszą Komunię Świętą. W uroczystość Trójcy Świętej sumę odpustową odprawił ks. Tadeusz Brzeziński z Wyższego Seminarium Duchownego w Pelplinie. Z kolei w uroczystość Bożego Ciała odbyła się procesja Eucharystyczna z kaplicy na plac budowy przy ul. Nagietkowej 61 (ulicami: Anyżową, Wiczlińską, Miętową i Nagietkową).

Pod koniec maja zakupiono materiały i rozpoczęto wstępne prace budowlane. 30 maja, z rąk biskupa pomocniczego chełmińskiego Andrzeja Śliwińskiego, młodzież klas ósmych otrzymała Sakrament Bierzmowania.

We wrześniu parafia przeżywała rekolekcje zakończone nawiedzeniem Obrazu Matki Boskiej Częstochowskiej. Prace przy budowie kaplicy wciąż powstały. Na zalanych fundamentach stały już mury kaplicy i sal katechetycznych. Ze względu na zbliżająca się zimę prace mogły być kontynuowane dopiero na wiosnę. W październiku rozpoczęły działalność młodzieżowe grupy ruchu "Światło Życie" oraz Krąg Rodzin. Po zakończeniu wizyty duszpasterskiej na początku 1990 roku stan liczebny parafii wynosił 957 rodzin liczących łącznie 3593 osób. W Wielkim Poście zorganizowano akcję charytatywną na rzecz dzieci z najbiedniejszych rodzin w parafii. W maju 1990 roku 101 dzieci przyjęło uroczyście Pierwszą Komunię Świętą. 2 czerwca o północy wyruszyła kolejna piesza pielgrzymka parafialna do Kalwarii Wejherowskiej.

Od kwietnia ruszyły prace budowlane. Zaszalowano strop pod drugi chór, położono krokwie dachu kaplicy, prowadzono prace przy instalacji elektrycznej. W październiku dach kaplicy pokryto papą, wykonano okna i schody oraz rozpoczęto prace tynkarskie.

Tuż przed Bożym Narodzeniem, 23 grudnia 1990 roku, biskup Marian Przykucki dokonał poświęcenia istniejącej do dzisiaj kaplicy, połączonej z domem parafialnym. Świadczy o tym pamiątkowy dokument, który ówczesny ordynariusz zakończył wezwaniem: ,,Niechaj kaplica ta stanie się miejscem żarliwej modlitwy i zdobywania Bożych łask”.

W maju 1991 roku 183 dzieci przyjęło Pierwsza Komunię Świętą. Od sierpnia prace w parafii rozpoczął pierwszy wikariusz – ks. Janusz Fierek. 13 sierpnia młodzież wybrała się do Częstochowy, na spotkanie młodych z Ojcem Świętym Janem Pawłem II. Kontynuowano prace przy wykańczaniu kaplicy, zakupiono dachówkę, farbę i inne materiały. Uporządkowano teren wokół kaplicy. W styczniu 1992 roku p. Zbigniew Świercz wykonał malowidło z Trójcą Świętą na głównej ścianie w prezbiterium.

Warto nadmienić, że przez blisko pięć pierwszych lat istnienia nasza parafia należała do rozległej diecezji chełmińskiej z siedzibą w Pelplinie (i jednocześnie metropolii gnieźnieńskiej). Podział administracyjny Kościoła Katolickiego w Polsce zreorganizował papież Jan Paweł II bullą "Totus Tuus Poloniae populus" z dnia 25 marca 1992 r.

Tym samym, nasza parafia została przydzielona do Archidiecezji Gdańskiej.

1 lipca 1992 r. obowiązki wikariusza przejął ks. Józef Chruściel.

1 września rok szkolny i katechetyczny rozpoczęli uczniowie ze Szkoły Podstawowej nr 45 i nowoutworzonej Szkoły Podstawowej nr 47. Działalność kontynuowały: Oaza Rodzin, Oaza Młodzieżowa, Oaza Dzieci, Krąg Samotnych, Zespół Charytatywny oraz Zespół Wychowawczy. Pod koniec roku położono w posadzkę i wymalowano całą kaplicę.

24 czerwca 1993 r. do grona duszpasterzy dołączył drugi wikariusz – ks. Adam Czuj.

Podczas odwiedzin duszpasterskich na początku 1994 roku zanotowano 2139 rodzin w naszej parafii. W tym samym roku 

(od 24 września do 2 października) odbyły się pierwsze misje święte, które poprowadzili ojcowie dominikanie.

1 lipca 1995 r., ks. Adama zastąpił nowy wikariusz – ks. Andrzej Galiński.

Budowa kościoła (od 1996)

W listopadzie 1996 roku zalano pierwsze fundamenty pod budowę docelowego kościoła parafialnego. Projektantami byli p. inż. Jerzy Kaczorowski oraz p. mgr inż. Jacek Droszcz, a konstruktorem – p. Jerzy Gabiec.

W dniu 4 maja 1997 roku arcybiskup metropolita gdański Tadeusz Gocłowski poświęcił i wmurował kamień węgielny w posadzkę budującego się kościoła. Pochodzi on z grot w Lourdes i został ofiarowany przez ks. Infułata Wiesława Lauera.

24 czerwca 1997 roku grono duszpasterzy powiększyło się o kolejnego wikariusza, którym został ks. Zbigniew Kordowski. Odtąd w parafii posługiwało już czterech kapłanów: ks. Proboszcz Marek Boniewicz oraz wikariusze: ks. Józef Chruściel, ks. Andrzej Galiński i nowoprzybyły ks. Zbigniew Kordowski.

W czerwcu 1998 roku ks. Andrzeja Galińskiego zastąpił ks. Jan Kowalski. Rok później pracę w parafii zakończył ks. Józef Chruściel, którego zmienił ks. Grzegorz Rutana.

W Roku Jubileuszowym 2000, w nowym (jeszcze niewykończonym) kościele odprawiona została pierwsza Msza Święta – Pasterka w noc Bożego Narodzenia.

W kwietniu 2001 roku, w ścianie frontowej nad wejściem do kościoła zamontowano przepiękny witraż przestawiający Trójcę Świętą, wykonany według projektu p. inż. Józefa Kowalskiego.

W lipcu tego samego roku, ks. Jan Kowalski został przeniesiony do Redy, gdzie otrzymał zadanie budowy od podstaw kościoła pw. św. Antoniego. W naszej parafii, miejsce ks. Jana zajął nowy wikariusz – ks. Dariusz Cieniewicz.

W dniu 9 września 2001 roku poświęcenia (choć jeszcze nie konsekracji) kościoła dokonał arcybiskup Tadeusz Gocłowski.

W 2002 roku zostały wykończono wewnętrzne ściany kościoła.

Przed rozpoczęciem letnich wakacji w 2003, ks. Zbigniewa Kordowskiego zastąpił ks. Andrzej Siedlecki, a rok później do parafii przybył ks. Piotr Mazur, który zmienił ks. Dariusza Cieniewicza.

W roku 2005 (14-22 października) zorganizowane zostały kolejne misje święte (poprowadzili ojcowie kapucyni).

W kwietniu 2006 roku posadzka w kościele została wyłożona kaflami. 1 sierpnia tego roku, do parafii przybył ks. Dominik Cichy, który zastąpił ks. Grzegorza Rutanę.

W kolejnym roku (2007) prowadzono prace przy układaniu marmurowej posadzki w prezbiterium kościoła. Został także wykonany docelowy ołtarz z amboną, a ponadto ukończono pracę przy elewacji kościoła.

Dnia 23 czerwca 2007 roku święcenia kapłańskie przyjął parafianin – Seweryn Sobczak.

20 października 2007 r., podczas uroczystej Mszy Świętej, arcybiskup Tadeusz Gocłowski konsekrował nasz kościół, przeznaczając go na wyłączną służbę Bożą.

Po konsekracji

22 marca 2009 roku, w IV niedzielę Wielkiego Postu, wiernych i duszpasterzy parafii zaskoczyła nagła śmierć zaledwie 38-letniego ks. Piotra Mazura, który zmarł wskutek nagłego nasilenia dolegliwości chorobowych. Między śmiercią a dniem pogrzebu tłumy wiernych gromadziło się na modlitwach za zmarłego kapłana,  a do konfesjonałów ustawiały się wyjątkowo długie kolejki. Podczas uroczystości pogrzebowych w dniu 26 marca 2009 roku, którym przewodniczył arcybiskup Sławoj Leszek Głódź, zmarłego ks. Piotra żegnało kilka tysięcy wiernych, w tym ponad stu kapłanów. Liczebność uczestników liturgii najlepiej dowiodła ogromnego zaangażowania ks. Piotra i życzliwości, jaką darzyli go parafianie (zresztą – z wzajemnością). Po dziś dzień, w naszej wspólnocie parafialnej utrzymuje się żywa i serdeczna pamięć o księdzu Piotrze. Kilka miesięcy po śmierci, decyzją Rady Miasta Gdyni, jego imieniem nazwano skwer obok stawu przy ul. Gorczycowej.

W Wielkim Tygodniu (5-9 kwietnia 2009 roku) nasza parafia przeżyła rekolekcje, które poprowadził znany zespół ,,Mocni w Duchu” z o. Remigiuszem Recławem SJ. Warto dodać, że ewangelizatorzy przybyli na zaproszenie ks. Piotr Mazura, który sam tych rekolekcji nie doczekał…

Na początku wakacji 2009 roku, do parafii przybył ks. Paweł Górny, który przejął obowiązki zmarłego w marcu ks. Piotra.

Jeszcze w tym samym roku, w kościele pojawiły się nowe konfesjonały, których zdobienia nawiązują do scen biblijnych. Poświęcenie pierwszego z nich (przy zakrystii) dokonał biskup Ryszard Kasyna przy okazji bierzmowania.

13 listopada 2009 roku nasza parafia przyłączyła się do uroczystości posadzenia dębów pamięci (poświęconych pamięci polskich poruczników - ofiar NKWD) na terenie pobliskiego Zespołu Szkół nr 14. Z tej okazji, o godz. 12:00 została u nas odprawiona Msza Święta pod przewodnictwem ks. proboszcza Marka oraz ks. prałata Edmunda Wierzbowskiego z parafii NMP Królowej Polski w Gdyni.

W styczniu 2010 roku parafię odwiedził ks. John Bashobora z Ugandy – znany na całym świecie misjonarz i charyzmatyk. Natomiast w Wielkim Poście rekolekcje poprowadził ks. prałat Wiesław Śmigiel z Pelplina – dzisiejszy biskup diecezjalny toruński.

Z końcem czerwca 2010 roku pracę w parafii zakończyli księża: Andrzej Siedlecki i Dominik Cichy. Ich miejsca zajęli nowi wikariusze: ks. Arkadiusz Warszyński i ks. Janusz Przygocki.

18 czerwca 2011 roku nasz parafianin – Wojciech Kuliński – przyjął święcenia kapłańskie.

Natomiast 19 maja 2012 roku święcenia kapłańskie otrzymał Jakub Zinka – również wywodzący się z naszej parafii.

Z końcem czerwca 2012 roku posługę w parafii zakończył ks. Paweł Górny, którego zastąpił ks. Jarosław Hinc. Latem tego samego roku odmalowano wnętrze kościoła, a tymczasowe kinkiety zastąpiono eleganckimi świecznikami.

W lutym 2013 roku do pracy w puckim hospicjum skierowany został ks. Janusz Przygocki. Jego obowiązki przejął ks. Maciej Machalica.

Wiosną 2013 roku parafię odwiedził nieżyjący już ks. infułat Stanisław Bogdanowicz z Bazyliki Mariackiej w Gdańsku, który udzielił młodzieży sakramentu bierzmowania.

W dniach 11-17 maja 2014 roku parafianie przeżyli kolejne Misje Święte, które tym razem poprowadzili ojcowie redemptoryści. Pod koniec czerwca tego samego roku posługę w naszej wspólnocie zakończył ks. Arkadiusz Warszyński, a do grona duszpasterzy parafii dołączył ks. Tomasz Szala.

W marcu 2016 roku, niedługo przed śmiercią, naszą parafię odwiedził po raz ostatni arcybiskup senior Tadeusz Gocłowski, który udzielił młodym sakramentu bierzmowania.

Rok 2016 przyniósł ponadto kolejne zmiany personalne: w maju ks. Jarosław Hinc został mianowany proboszczem parafii w Gowinie, a z końcem czerwca dekret kierujący do pracy wikariuszowskiej w nowym miejscu otrzymał ks. Maciej Machalica. W lipcu do parafii przybył nowy wikariusz – ks. Mariusz Kunicki. Ks. Mariusz został opiekunem m.in. Liturgicznej Służby Ołtarza (ministrantów i lektorów), która od tego czasu zaczęła działać wyjątkowo prężnie.

W parafii duszpasterzowało w tym czasie trzech kapłanów: ks. Proboszcz, ks. Tomasz i ks. Mariusz.

W grudniu 2016 roku, na chórze kościoła zainstalowano nowoczesne organy, które wyprodukowała firma Magnus z Sulechowa. Ten instrument, o wyjątkowo donośnym brzmieniu, zagrał po raz pierwszy w IV niedzielę Adwentu (18 grudnia 2016 r.). Nowe ograny zastąpiły tymczasowe organy elektronowe Viscount, które zostały zachowane jako instrument rezerwowy.

W lutym 2017 roku, wspólnie z biskupem Zbigniewem Zielińskim świętowaliśmy 40–lecie święceń kapłańskich naszego księdza proboszcza, Marka Boniewicza. 20 maja tego roku, kolejny parafianin – Dawid Kijewski – otrzymał święcenia prezbiteratu.

Z końcem czerwca tego samego roku pracę w parafii zakończył ks. Tomasz Szala, na którego miejsce przybyło dwóch pasterzy: ks. Mariusz Parusiński i ks. Damian Martyka (neoprezbiter – po raz pierwszy na Dąbrowie). Dzięki temu, grono dąbrowskich duszpasterzy z powrotem liczyło czterech kapłanów. Latem 2017 roku, z inicjatywy ks. Damiana, parafia uruchomiła swój profil w mediach społecznościowych (facebook).

W Adwencie 2017 roku zapoczątkowaliśmy tradycję śpiewania nieszporów z ludem – w soboty przed każdą niedzielę Adwentu.

28 kwietnia 2018 r. członkowie wspólnoty Dzieci Maryi, wraz ministrantami, lektorami i ich rodzinami, odwiedzili (z ks. Mariuszem) sanktuarium Matki Bożej w Gietrzwałdzie.

W listopadzie 2018 roku, w uroczystość Jezusa Chrystusa Króla Wszechświata, odbyła się wizytacja kanoniczna, której dokonał biskup Wiesław Szlachetka.

Z początkiem maja 2019 roku pracę w parafii (po raz pierwszy w historii) podjął kapłan ze zgromadzenia zakonnego – ks. Sebastian Werra z oratorium księży filipinów. Ks. Sebastian zastąpił ks. Mariusza Parusińskiego.

Rok 2020 został zapamiętaliśmy prawdopodobnie jako najtrudniejszy – ze względu na wybuch pandemii i nałożone ograniczenia. Celebracje Wielkiego Tygodnia były transmitowane w Internecie.

Jednocześnie, roczny pobyt w naszej parafii zakończył ks. Sebastian Werra, którego 1 lipca 2020 r. zastąpił neoprezbiter – ks. Beniamin Kirschling. W tym samym momencie przybył ks. kanonik Sławomir Drzeżdżon, który został mianowany administratorem parafii.

W lipcu 2020 r. uruchomiono nową stronę internetową parafii. W IV niedzielę Adwentu tego roku (20 grudnia) poświęcono nowy krzyż misyjny, który zastąpił dotychczasowy, wysłużony. Tego dnia parafię odwiedził karmelita bosy – o. Tomasz Litwiejko, który głosił kazania na każdej Mszy Świętej.

Sukcesywnie porządkowano także ogród i obejście wokół kościoła.

Po świętach Bożego Narodzenia w 2020 i 2021 roku nie odbyły się, ze względu na trudności wywołane epidemią, tradycyjne wizyty duszpasterskie. W zamian, parafianie uczestniczyli w Mszach Świętych ,,kolędowych” za mieszkańców poszczególnych ulic.

W ogłoszonym przez papieża Franciszka Roku Świętego Józefa (2020/2021), w naszym kościele odbywały się comiesięczne wieczerniki modlitewne ku czci św. Józefa, połączone z adoracją Najświętszego Sarkamentu.

W 2021 roku zmodernizowano m.in. instalacje oświetleniowe w kościele.

30 maja 2021 roku, w uroczystość Trójcy Przenajświętszej, naszą parafię odwiedził arcybiskup Tadeusz Wojda, z którym świętowaliśmy parafialny odpust. Przy tej okazji, ksiądz arcybiskup udzielił młodzieży sakramentu bierzmowania.

Na początku lipca tego roku, po pięciu latach pracę w parafii zakończył ks. Mariusz Kunicki, któremu powierzono administrowanie parafią św. Siostry Faustyny w Pucku. Na miejsce ks. Mariusza przybył ks. Mateusz Kosznik.

Ks. Mateusz jest trzecim neoprezbiterem, który podjął pracę na Dąbrowie.

W dniach 1-2 października 2021 r. grupa parafian z ks. Mateuszem, wybrała się na pielgrzymkę do Kalisza, Niepokalanowa i Warszawy.

Wiosną 2022 roku rozpoczęły się prace przy ocieplaniu domu parafialnego.

Dzień dzisiejszy

W połowie maja 2022 roku, dotychczasowy administrator parafii – ks. Sławomir Drzeżdżon – został mianowany proboszczem parafii w Leśniewie k. Pucka.

Z dniem 20 maja 2022 r., decyzją arcybiskupa Tadeusza Wojdy, proboszczem naszej parafii został mianowany ks. Krzysztof Borowski-Krać. Jednocześnie, ks. kanonik Marek Boniewicz przeszedł na zasłużoną emeryturę.

Mimo emerytury, ks. Senior Marek wciąż pozostaje z nami, służąc swoją modlitwą i posługą sakramentalną. Nowy ks. proboszcz, Krzysztof, z Bożą pomocą kontynuuje dobre dzieło.

Po 35 latach funkcjonowania, jako Wspólnota Parafialna, ze wzruszeniem spoglądamy w przeszłość i dziękujemy Panu Bogu za to, że zechciał zamieszkać wśród nas, na Dąbrowie.

Dziękujemy za wszystkich byłych i obecnych Duszpasterzy, których Pan postawił na naszej drodze.

Dziękujemy wszystkim, którzy swoją ofiarną pracą i zaangażowaniem przyczynili się do powstania świątyni – tej materialnej, ale przede wszystkim tej duchowej.

Według stanu na koniec 2021 roku, na terenie parafii pw. Trójcy Świętej mieszka ok. 13,5 tysiąca osób. Większość z nich niestety nie praktykuje wiary. Jednak wśród przychodzących do tutejszego kościoła da się zauważyć wysoki poziom zaangażowania duchowego, jak i silną więź z parafią. Obecnie, na początku 36 roku funkcjonowania, działa i rozwija się u nas aż 16 wspólnot: Arcybractwo Straży Honorowej NSPJ, chór ,,Trinitatis”, kręgi Domowego Kościoła, Duszpasterstwo Patriotyczne, Grupa Rowerowa, wspólnota ewangelizacyjna Ikona Trójcy Świętej, Liturgiczna Służba Ołtarza, Mężczyźni Św. Józefa, Młodzieżowy Zespół Muzyczny, nadzwyczajni szafarze Komunii Św., Oaza Dzieci Bożych, Ruch Rodzin Nazaretańskich, scholka dziecięca, Wspólnota Krwi Chrystusa, wspólnota modlitwy za dusze czyśćcowe i Żywy Różaniec.

Nie brakuje także nabożeństwa do Maryi. Świadectwem tego jest nowenna do Matki Bożej Nieustającej Pomocy w każdą środę, a także Msze Święte z procesją fatimską (od maja do października, w 13 dniu miesiąca, o 20:00).

W niedzielę, 25 września 2022 r., o godz. 13:00, biskup Piotr Przyborek sprawował w naszym kościele Mszę Świętą dziękczynną za 35 lat życia parafii.

Nie sposób w tak krótkim tekście objąć pamięcią wszystkich wydarzeń, które tworzyły historię naszej parafii. Pewne jednak jest to, że każdy z Was - Parafian i Gości - współtworzy naszą kronikę.

35 rocznica powołania parafii to niemal jednocześnie 15 rocznica konsekracji kościoła, który coraz bardziej domaga się remontu. Z ufnością w Bożą opatrzność i ofiarność ludzi dobrej woli – przygotowywany jest plan działań naprawczych.

Świadomi naszej historii, z ufnością Panu Jezusowi, patrzymy w przyszłość i wciąż chcemy dbać o nasze wspólne dobro.

Serdecznie zapraszamy wszystkich do wspólnej modlitwy w naszym kościele!

 Opracowano w oparciu o dostępne informacje, zapiski, wspomnienia i usłyszane relacje.

Informacje o dawnych dziejach terenów dzisiejszej Dąbrowy – m.in. na podstawie interesujących książek: p. Tomasza Rembalskiego ("Gdynia i jej dzielnice przed powstaniem miasta”) i p. Eugeniusza Gołąbka ("Dzieje okolic Gdańska i Gdyni").